@article { author = {ا, ا and ا, ا}, title = {ا}, journal = {Journal of The Journal of New Critical Arabic Literature}, volume = {3}, number = {4}, pages = {57-95}, year = {2013}, publisher = {Yazd University}, issn = {2322-5068}, eissn = {2588-6762}, doi = {}, abstract = {ا}, keywords = {}, title_fa = {نقد و بررسی آراء ناقدان معاصر عرب و غرب پیرامون پیام شعر}, abstract_fa = {چکیده مضمون شعر با توجه به خواص ذاتی و ماهیتی آن همچون عاطفه و خیال که نقشی محوری را در شکل‌گیری و اثرگذاری شعر ایفا می‌کنند و نیز با درنظرگرفتن فرآیند نیمه‌خودآگاه آفرینش شعر، از جنس و شکل خاصی برخوردار است که از بدو پیدایش شعر در متن اشعار مشهود بوده، امری ثابت و غیرقابل تغییر می‌باشد. طی بعضی ادوار فکری که شکل‌گیری مکاتب ادبی خاصی را در پی داشته، معانی و مضامین متعددی بر مختصات شعر تحمیل شده که اقتضای مسائل و قضایای اجتماعی بوده و البته هیچ‌گونه تناسبی با فضای شعر نداشته و قابل هضم در بافت آن نبوده است. از دیگر سو، نحوه و میزان ارتباط شعر با افراد اجتماع که از محدودیت و اقلیت خاصی برخوردار است در تعریف کارکرد شعر مؤثر بوده، مانع از آن می‌گردد که شاعر را به رعایت بایدها و نبایدهای از پیش تعیین ‌شده و نامتلائم با ساختار و طبع شعر وادار سازیم. شعر اهداف وجودی خاص خود را داراست و نمی‌توان آن را به عنوان یک ابزار در جهت تأمین مقاصد و منافع ناسازگار با محیط شعر تلقی نمود. عدم توجه به طبیعت و ماهیت حقیقی شعر و درک و دریافت ناصحیح از آن موجب تدوین متونی منظوم می‌شود که از خواص و آثار شعر تهی بوده، به ابزاری در جهت ارائه گزاره‌های گوناگون تبدیل می‌گردد.}, keywords_fa = {کلید واژه¬ها: پیام,ناخودآگاه,ارتباط,تأثیر,ابهام}, url = {https://mcal.yazd.ac.ir/article_264.html}, eprint = {https://mcal.yazd.ac.ir/article_264_d7658a2731335a2aad983999da437f3b.pdf} }