ارباب، سپیده (۱۳۹۱) ، «بررسی و طبقهبندی دشواژههای رایج فارسی در تداول عامه»، مجله پژوهشهای زبان شناسی تطبیقی، دوره 2، شماره 4: 124-107.
آقاگلزاده، فردوس (۱۳۹۴)، تحلیل گفتمان انتقادی،چاپ سوم، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
بهرامپور، شعبانعلی (۱۳۷۸) ، گردآورندة مقدمة کتاب «تحلیل انتقادی گفتمان نورمن فرکلاف»، ترجمة شایسته پیران، فاطمه و دیگران، تهران: دفتر مطالعات و توسعة رسانهها: ۱– ۱۵.
توکلی، فائزه. (1385). زنان فرمانروا دردولتهای اسلامی. مطالعات راهبردی زنان. شماره 33: 7-31.
جان نژاد، محسن.(۱۳۸۰). «زبان وجنسیت: پژوهشی زبانشناسی اجتماعی تفاوتهای زبانی میان گویشوران مرد و زن ایرانی در تعامل مکالمه». راهنما: علی افخمی: دانشگاه تهران.
حلبی، علی اصغر. (1364). مقدمهای بر طنز و شوخ طبعی. تهران: بهبهانی.
خانیکی، هادی، (1377). «درآمدی بر رابطه میان نظام اجتماعی و ساختار زبانی و مطبوعات تحلیل گفتمان دو نشریه دوران پراکندگی و تمرکز قدرت سیاسی در ایران»، گفتمان، شـماره 2: 264-267.
سرلک،عبدالرحمن.(۱۳۹۶)، «تحلیل گفتمان انتقادی نمایشنامههای«علی حاتمی» براساس چهارچوب نظری نورمن فرکلاف» راهنما: حسینعلی قبادی. دانشکده علوم انسانی: دانشگاه تربیت مدرس.
شجاعیفر، شکرالله (۱۳۷۹)، ترجمة عروسی زین «طیب صالح»، تهران: نشر آگاه.
صالح، الطّیب (۱۴۱۷)، عُرْس الزَّین، بیروت: دار الجیل.
عباسی، نسرین و صلاح الدین عبدی، (۱۳۹۱) ، «بررسی رمان «الصبار» سحر خلیفه براساس الگوی تحلیلی فرکلاف، دو فصلنامة نقد ادب معاصر عربی، سال دوم، شمارة سوم: 101-121.
عضدانلو، حمید. (1380). گفتمان و جامعه، تهران: نشر نی.
فرکلاف، نورمن (1379)، تحلیل انتقادی گفتمان، ترجمة فاطمه، شایسته پیران و دیگران، تهران: دفتر مطالعات و توسعة رسانهها.
گلستان، لیلی. (۱۳۸۳). حکایت حال، چاپ اول، تهران: معین
میلز، سارا. (۱۳۸۸). گفتمان. ترجمه فتاح محمدی. تهران: هزاره سوم.
یارمحمدی، لطف الله. (1393). درآمدی به گفتمانشناسی. چاپ دوم. تهران: هرمس.
یاوری، حورا. (۱۳۸۸). داستان فارسی وسرگذشت مدرنیته در ایران، تهران: سخن.
Rogers, Rebecca. (2011).An Introduction to Critical Discourse Analysis in Education,Second Edition, New York:Routledge