احمد شوقی (1868–1932م) ملقّب به امیرالشعرا، از برجستهترین شاعران پیشگام در ادبیات معاصر عربی است که آثار شاعرانۀ عظیمی از خود به یادگار گذاشته است. وی در شعر خود توجه و اهتمام زیادی به مسائل ملی، میهنی، اصلاح و تمجید اسلام دارد. شاعر در این زمینه دست به تجدید و نوگرایی زده و قصۀ شعری به زبان جانوران مختلف از جمله پرندگان یا همان فابل را سروده است. او با پرداختن به این فن شعری، تصویری زنده را از پرندهای معین به عنوان رمز و نماد زندگی مردم ارائه میدهد تا معانی تربیتی، اجتماعی و سیاسی را در جامعۀ خویش گسترش دهد. در این مقاله بعد از طرح مباحث مقدماتی، پرندگانی که بیشترین کاربرد را در قصههای شعری شوقی دارند یعنی کبوتر، کلاغ و خروس از جنبۀ نمادین مورد بررسی واقع شده است. آنگاه قصههای مربوط به هر پرنده به منظور شناسایی مسائل تربیتی، اجتماعی و سیاسی تجزیه و تحلیل شده است. یافتههای این پژوهش نشان میدهد که شوقی، پرندگان مورد بحث را در نمادهای متعددی بهکار برده است که اغلب با نمادهای مختلف این پرندگان در فرهنگ و ادبیات منطبق است. از سوی دیگر، تربیت کودکان، خرد ورزی، نکوهش خیانت، نیکوکاری، بی‌توجهی به ادعاهای اصلاح طلبانۀ استعمارگران، بیداری ملی، استقلال و آزادی از جمله مسائل تربیتی، اجتماعی و سیاسی مورد توجه احمد شوقی از طریق داستان پرندگان است.
روان شاد, علی اصغر, & زمانی, محسن. (1392). داستان پرندگان در شعر احمد شوقی
با تأکید بر جنبههای نمادین، تربیتی، اجتماعی و سیاسی. نقد ادب معاصر عربی, 3(4), 1-25.
MLA
علی اصغر روان شاد; محسن زمانی. "داستان پرندگان در شعر احمد شوقی
با تأکید بر جنبههای نمادین، تربیتی، اجتماعی و سیاسی". نقد ادب معاصر عربی, 3, 4, 1392, 1-25.
HARVARD
روان شاد, علی اصغر, زمانی, محسن. (1392). 'داستان پرندگان در شعر احمد شوقی
با تأکید بر جنبههای نمادین، تربیتی، اجتماعی و سیاسی', نقد ادب معاصر عربی, 3(4), pp. 1-25.
VANCOUVER
روان شاد, علی اصغر, زمانی, محسن. داستان پرندگان در شعر احمد شوقی
با تأکید بر جنبههای نمادین، تربیتی، اجتماعی و سیاسی. نقد ادب معاصر عربی, 1392; 3(4): 1-25.
)